تجزیه و تحلیل مواد خوراکی برای بررسی آلودگی مایکوتوکسین بسیار مهم است زیرا خوراک می تواند تحت تأثیر آب و هوا، روش های کشاورزی و قوانین محلی، آلوده به مایکوتوکسینها گردد.

استفاده جهانی از مواد خوراکی در تولید خوراک دام باعث افزایش خطر آلودگی های شیمیایی و میکروبیولوژیک در حیوانات تولید کننده مواد غذایی می شود. این خوراک می تواند با میکرو ارگانیسم ها، مایکوتوکسین ها، محصولات جانبی حیوانی، آلودگی های آلی و فلزات سمی آلوده شود.

 

آلودگی خوراک حیوانات تأثیر منفی بر سلامت حیوانات و نیز سلامت انسان دارد. در میان عوامل آلوده کننده، مایکوتوکسین ها به عنوان یک آلودگی عمده در خوراک دام و مواد غذایی انسانی به حساب می آیند.

مایکوتوکسینها متابولیتهای ثانویه قارچی هستند که دارای ترکیب شیمیایی و آثار فیزیولوژیک متفاوتی می­باشند. امروزه بیش از 400 نوع مختلف مایکوتوکسین شناسایی شده است.

شش گروه از بین آنها دارای آثار سرطانزایی و یا مسمومیت زایی برای انسان و دام هستند که در کشاورزی و صنایع غذایی به عنوان مهمترین ها در نظر گرفته میشوند و شامل آفلاتوکسین ها(آفلاتوکسینB1 ( اکراتوکسینها(اکراتوکسین (A فومونیسینها(فومونیسینB1  (زیرالنون، پاتولین و تریکوتسنها(داکسینیوالنول) می­شوند. این شش گروه، شایعترین سموم قارچی هستند که در خوراک حیوانات و غذای انسان وجود دارند.

بسیاری از مواد غذایی و خوراکی دام می توانند قبل از برداشت، در حین حمل و نقل و یا ذخیره سازی، با مایکوتوکسین ها آلوده شوند.

محصولاتی که اغلب با مایکوتوکسین آلوده شده و در خوراک حیوانات مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از ذرت، گندم، جو، برنج، آجیل، شیر، پنیر، بادام زمینی، پنبه دانه و غیره.

مایکوتوکسین ها طیف گسترده ای از اثرات نامطلوب و سمی  روی حیوانات  دارند که بر سلامت و بهره وری کلی آنها تأثیر می گذارد.

مایکو توکسین ها از طریق کاهش بهره وری، افزایش میزان بیماری ها  و کاهش عملکرد تولید مثلی، باعث ایجاد مایکوتوکسیکوز می شوند و به میزان قابل توجهی ضررهای اقتصادی را در حیوانات ایجاد میکنند.

مایکوتوکسین­های که به دلیل سمیت آن نگرانی بیشتری را ایجاد می­کنند عبارتند از: آفلاتوکسین AFB1، داکسی نیوالنولDON، اکراتوکسینOchra A، زئارالنون ZEA، فومونیزین FB1و  FB2 و سم . T-2

مقرراتی برای مایکوتوکسین های اصلی مواد غذایی و خوراکی در حداقل 100 کشور وجود دارد.

 اکثر این مقررات مربوط به آفلاتوکسین ها هستند و سطح حداکثر تحمل در بین کشورها بسیار متفاوت است.

این تنوع در سطوح تحمل پذیری مایکوتوکسین ها و عدم تنظیم سایر مایکوتوکسین ها در سایر کشورها چالش بزرگی برای صنعت خوراک دام است و این تغییرات اهمیت تجزیه و تحلیل مایکوتوکسین درمواد غذایی خام را قبل از ورود به زنجیره غذایی و خوراک دام افزایش می دهد.

تجزیه و تحلیل مایکوتوکسین ها

 برای تعیین اینکه آیا مواد خوراکی با مایکوتوکسین آلوده هستند یا خیر، باید آنها از لحاظ مایکوتوکسین ها  مورد آزمایش قرار گیرند. روش نمونه گیری مناسب برای پیشبرد نتایج قابل اطمینان ضروری است زیرا توزیع ناهمگونی از مایکوتوکسین ها در دانه ها و سایر مواد غذایی وجود دارد.

روش های متعددی برای شناسایی مایکو توکسین ها وجود دارد. روش های متداول برای تشخیص مایکوتوکسین ها عبارتند از ELISA، کروماتوگرافی لایه نازک (TLC)، کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC) و کروماتوگرافی گاز(GC) .

" الهام اشرفی" دکترای تخصصی اصلاح نباتات (ژنتیک و بهنژادی گیاهی)دانشکده تغذیه و علوم غذایی

پایان خبر